Του Κωστή Ανετάκη
Στα τέλη του 2015, ο διάσημος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ μίλησε για την επερχόμενη εποχή της ρομποτικής, επισημαίνοντας τον κίνδυνο η εφαρμογή της μέσα σε καπιταλιστικό πλαίσιο, να επιφέρει τεράστια ανεργία και ανισότητα. Η τεχνολογική πρόοδος δεν μπορεί να αναχαιτιστεί, ούτε βέβαια αυτό θα ήταν κάτι επιθυμητό.
Το πρόβλημα έγκειται στο πολιτικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο χρησιμοποιείται κάθε τεχνολογική καινοτομία κι όχι στην τεχνολογία καθαυτή. Άλλωστε το ιδιαίτερα χαμηλό τεχνολογικό επίπεδο κατά τον Μεσαίωνα, δεν εμπόδισε την ανάπτυξη τεράστιων ανισοτήτων μεταξύ πλούσιων και φτωχών, ούτε την επιβολή της Θεοκρατίας, της κορωνίδας των ολοκληρωτικών πολιτικών θεωριών, άρα δεν είναι η τεχνολογία που γεννά τούτες τις καταστάσεις.
Εδώ βέβαια υπεισέρχεται μια βασική αρχή της μαρξιστικής θεώρησης, η οποία έχει αποδείξει την αξία της μέσα στο χρόνο: Κεφάλαιο δεν δημιουργούν οι μηχανές, ασχέτως αν αυτές αυξάνουν το επίπεδο παραγωγής. Το κεφάλαιο παράγεται μόνο από την εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας.
Στην πραγματικότητα, εάν θεωρητικά έφτανε όλη η παραγωγή να κατασκευάζεται από ρομποτικά «χέρια», αν ακόμα και η αγορά υπηρεσιών καλυπτόταν από τα ρομπότ, όπως εικάζεται ότι θα συμβεί, τότε θα έσπαζε η αλυσίδα παραγωγής-κατανάλωσης και ο παγκόσμιος καπιταλισμός θα βίωνε το μεγαλύτερο κραχ όλων των εποχών, με τα προϊόντα να σαπίζουν στις αποθήκες, ενώ κανείς δεν θα ήταν σε θέση να τα καταναλώσει. Άλλωστε σε υπερπαραγωγή που δεν συμβάδιζε με το επίπεδο κατανάλωσης, οφείλονταν και τα προηγούμενα κραχ που έχει γνωρίσει ο καπιταλιστικός κόσμος.
Έτσι λοιπόν, η πλεονεξία και αδηφαγία του παγκόσμιου Νεοφιλελευθερισμού, τον οδηγεί τυφλά στην κατάργησή του. Ο Καπιταλισμός είναι ήδη ιστορικά ξεπερασμένος κι ακόμα δεν το έχει συνειδητοποιήσει. Όμως η πορεία προς αυτό το σημείο, όπου το κεφάλαιο ουσιαστικά θ’ αυτοκαταργηθεί, δεν πρόκειται να συμβεί ειρηνικά αλλά θ’ αποτελέσει μια μακρά κι επίπονη πορεία διαρκών κοινωνικών αναταραχών κι εκτεταμένων συγκρούσεων.
Γιατί όπως είπε και ο Χόκινγκ: «Αν οι μηχανές παράγουν όλα όσα χρειαζόμαστε, το αποτέλεσμα εξαρτάται από το πώς αυτά θα διανέμονται. […] Ο καθένας μπορεί να απολαύσει μια πολυτελή ζωή αν η ευμάρεια που παράγεται από τις μηχανές μοιράζεται, διαφορετικά περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να καταλήξουν άθλια φτωχοί αν οι ιδιοκτήτες των μηχανών συνεχίσουν το λόμπι κατά της αναδιανομής του πλούτου».
Με βάση το πρότυπο της Ελληνικής Πολιτείας και του οικονομικού της μοντέλου που αναπτύξαμε στα προηγούμενα, καθίσταται φανερό ότι η εν μέρει καπιταλιστική ανάπτυξη την οποία προκρίνουμε, είναι για μας ένα αναγκαίο κακό, προκειμένου η Ελλάδα να μπορέσει ν’ ανταπεξέλθει στον διεθνή ανταγωνισμό. Το όραμά μας δεν περιορίζεται σ’ αυτή την οικονομική οργάνωση, αλλά φτάνει μέχρι την οριστική απαλλαγή της ανθρωπότητας από το κεφάλαιο. Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, φαντάζει σχεδόν βέβαιο ότι μέσα στα επόμενα πενήντα χρόνια η ανθρωπότητα θα βρεθεί μπροστά στο κατώφλι που έχει προβλεφτεί από τα μέσα του 20ου αιώνα, από διανοητές όπως ο Ι. Ασίμοφ, ο Α. Αϊνστάιν και ο Α. Κλαρκ: θα ενηλικιωθεί ή θα καταστραφεί και θα γυρίσει αιώνες πίσω.
Η Ελληνική Πολιτεία φιλοδοξεί να παίξει τον ρόλο της σ’ αυτήν την εξέλιξη, σε όσα την αφορούν και περνούν απ’ το χέρι της. Βάσει του μοντέλου άμεσης Δημοκρατίας που προτείνουμε, η τεχνολογική εξέλιξη (στην οποία η χώρα μας θα κατέχει περίοπτη θέση) δεν πρόκειται ν’ απειλήσει τα δικαιώματα του Ταξικού Έθνους. Όσο η ρομποτική θ’ αντικαθιστά την ανθρώπινη εργασία, όσο τα αγαθά θα παράγονται ευκολότερα και με χαμηλότερο κόστος, τόσο οι Έλληνες Πολίτες θα ωφελούνται απ’ αυτό. Οι ώρες εργασίας θα μειώνονται, ο παραγόμενος πλούτος θα διανέμεται ορθολογικά σε όλους. Με αυτόν τον τρόπο, σταδιακά θα φτάσουμε σε μια οικονομία προσανατολισμένη στους πόρους κι όχι στο κεφάλαιο. Σκοπεύουμε λοιπόν να συμβάλλουμε στην παγκόσμια μετεξέλιξη προς μια τέτοιου είδους οικονομία, όπως έχει ήδη προταθεί εμπεριστατωμένα, από το Project Venus, σε μια επιστημονική πρόταση για μια βιώσιμη και αειφόρα παγκόσμια οικονομία βασισμένη στις παραπάνω αρχές.
Σ’ εκείνο το σημείο το κίνημά μας όχι μόνο θα έχει ολοκληρώσει το έργο του, αλλά θα έχει να προσφέρει ένα εφαρμοσμένο πρότυπο διακυβέρνησης, που θα συνδυάζει την άμεση Δημοκρατία σε τοπικό επίπεδο, με τη δυνατότητα αυτή να κλιμακωθεί οργανωτικά σε διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο, προκειμένου η ανθρωπότητα να μπει στον επόμενο αιώνα ενωμένη κι έτοιμη για τη μεταπήδησή της στη διαστημική εποχή, πράγμα που κατά τη γνώμη μας αποτελεί το πεπρωμένο του ανθρώπου.
Δεν θα πρέπει να συγχέουμε το παραπάνω όραμα με τις νεοταξίτικες διακηρύξεις περί «παγκόσμιας διακυβέρνησης». Η ειδοποιός διαφορά (αφού όλες οι έννοιες έχουν πλέον σήμερα γίνει αντικείμενο κακόβουλης χρήσης) έγκειται στον τρόπο διανομής της ισχύος, σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο. Δεν μιλάμε βεβαίως για ένα παγκόσμιο ολοκληρωτικό καθεστώς, με τις πολυεθνικές και το χρηματιστηριακό κεφάλαιο να κανοναρχούν, αφού εξάλλου αυτά θα έχουν ήδη καταργηθεί, μέχρι να φτάσουμε στο ζητούμενο.
Δεν θα θέλαμε να επεκταθούμε σε περισσότερα λόγια. Πιστεύουμε ότι έχει έρθει πια ο καιρός των πράξεων. Θα θέλαμε όμως κλείνοντας, να σκιαγραφήσουμε το όραμά μας, μέσω λίγων στίχων από την Οκτάνα του Ανδρέα Εμπειρίκου:
«Οκτάνα θα πη, όχι πολιτικής, μια ψυχικής ενότητος Παγκόσμιος Πολιτεία (πιθανώς Ομοσπονδία) με ανέπαφες τις πνευματικές και εθνικές ιδιομορφίες εκάστης εθνικής ολότητος, εις μίαν πλήρη και αρραγή αδελφοσύνην εθνών, λαών και ατόμων, με πλήρη σεβασμόν εκάστου, διότι αυτή μόνον εν τέλει θα ημπορέση διά της κατανοήσεως, διά της αγωνιστικής καλής θελήσεως, ουδόλως δε διά της βίας, τας τάξεις και την εκμετάλλευσιν του ανθρώπου από τον άνθρωπον να καταργήση, να εκκαθαρίση επιτέλους!»
Καλή Πατρίδα Σύντροφοι…
Η δημοσίευση γίνεται ταυτόχρονα στην Σφήκα στον Άνεμο Αντίστασης και στο Great Chaos
Σημείωση: Το παραπάνω σύγγραμμα δεν θεωρείται ως θέσφατο αλλά αποτελεί την δική μας συνεισφορά στο ενιαίο δημοκρατικό κίνημα και είναι ανοικτό σε ευρεία διαβούλευση...
Κατεβάστε ολόκληρο το Μανιφέστο του Κοινωνισμού από ΕΔΩ
Διαβάστε όλα τα δημοσιευμένα κείμενα ΕΔΩ
Μέρος Δεύτερο: Στρατηγικό Σχέδιο
Το πρόβλημα έγκειται στο πολιτικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο χρησιμοποιείται κάθε τεχνολογική καινοτομία κι όχι στην τεχνολογία καθαυτή. Άλλωστε το ιδιαίτερα χαμηλό τεχνολογικό επίπεδο κατά τον Μεσαίωνα, δεν εμπόδισε την ανάπτυξη τεράστιων ανισοτήτων μεταξύ πλούσιων και φτωχών, ούτε την επιβολή της Θεοκρατίας, της κορωνίδας των ολοκληρωτικών πολιτικών θεωριών, άρα δεν είναι η τεχνολογία που γεννά τούτες τις καταστάσεις.
Εδώ βέβαια υπεισέρχεται μια βασική αρχή της μαρξιστικής θεώρησης, η οποία έχει αποδείξει την αξία της μέσα στο χρόνο: Κεφάλαιο δεν δημιουργούν οι μηχανές, ασχέτως αν αυτές αυξάνουν το επίπεδο παραγωγής. Το κεφάλαιο παράγεται μόνο από την εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας.
Στην πραγματικότητα, εάν θεωρητικά έφτανε όλη η παραγωγή να κατασκευάζεται από ρομποτικά «χέρια», αν ακόμα και η αγορά υπηρεσιών καλυπτόταν από τα ρομπότ, όπως εικάζεται ότι θα συμβεί, τότε θα έσπαζε η αλυσίδα παραγωγής-κατανάλωσης και ο παγκόσμιος καπιταλισμός θα βίωνε το μεγαλύτερο κραχ όλων των εποχών, με τα προϊόντα να σαπίζουν στις αποθήκες, ενώ κανείς δεν θα ήταν σε θέση να τα καταναλώσει. Άλλωστε σε υπερπαραγωγή που δεν συμβάδιζε με το επίπεδο κατανάλωσης, οφείλονταν και τα προηγούμενα κραχ που έχει γνωρίσει ο καπιταλιστικός κόσμος.
Έτσι λοιπόν, η πλεονεξία και αδηφαγία του παγκόσμιου Νεοφιλελευθερισμού, τον οδηγεί τυφλά στην κατάργησή του. Ο Καπιταλισμός είναι ήδη ιστορικά ξεπερασμένος κι ακόμα δεν το έχει συνειδητοποιήσει. Όμως η πορεία προς αυτό το σημείο, όπου το κεφάλαιο ουσιαστικά θ’ αυτοκαταργηθεί, δεν πρόκειται να συμβεί ειρηνικά αλλά θ’ αποτελέσει μια μακρά κι επίπονη πορεία διαρκών κοινωνικών αναταραχών κι εκτεταμένων συγκρούσεων.
Γιατί όπως είπε και ο Χόκινγκ: «Αν οι μηχανές παράγουν όλα όσα χρειαζόμαστε, το αποτέλεσμα εξαρτάται από το πώς αυτά θα διανέμονται. […] Ο καθένας μπορεί να απολαύσει μια πολυτελή ζωή αν η ευμάρεια που παράγεται από τις μηχανές μοιράζεται, διαφορετικά περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να καταλήξουν άθλια φτωχοί αν οι ιδιοκτήτες των μηχανών συνεχίσουν το λόμπι κατά της αναδιανομής του πλούτου».
Με βάση το πρότυπο της Ελληνικής Πολιτείας και του οικονομικού της μοντέλου που αναπτύξαμε στα προηγούμενα, καθίσταται φανερό ότι η εν μέρει καπιταλιστική ανάπτυξη την οποία προκρίνουμε, είναι για μας ένα αναγκαίο κακό, προκειμένου η Ελλάδα να μπορέσει ν’ ανταπεξέλθει στον διεθνή ανταγωνισμό. Το όραμά μας δεν περιορίζεται σ’ αυτή την οικονομική οργάνωση, αλλά φτάνει μέχρι την οριστική απαλλαγή της ανθρωπότητας από το κεφάλαιο. Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, φαντάζει σχεδόν βέβαιο ότι μέσα στα επόμενα πενήντα χρόνια η ανθρωπότητα θα βρεθεί μπροστά στο κατώφλι που έχει προβλεφτεί από τα μέσα του 20ου αιώνα, από διανοητές όπως ο Ι. Ασίμοφ, ο Α. Αϊνστάιν και ο Α. Κλαρκ: θα ενηλικιωθεί ή θα καταστραφεί και θα γυρίσει αιώνες πίσω.
Η Ελληνική Πολιτεία φιλοδοξεί να παίξει τον ρόλο της σ’ αυτήν την εξέλιξη, σε όσα την αφορούν και περνούν απ’ το χέρι της. Βάσει του μοντέλου άμεσης Δημοκρατίας που προτείνουμε, η τεχνολογική εξέλιξη (στην οποία η χώρα μας θα κατέχει περίοπτη θέση) δεν πρόκειται ν’ απειλήσει τα δικαιώματα του Ταξικού Έθνους. Όσο η ρομποτική θ’ αντικαθιστά την ανθρώπινη εργασία, όσο τα αγαθά θα παράγονται ευκολότερα και με χαμηλότερο κόστος, τόσο οι Έλληνες Πολίτες θα ωφελούνται απ’ αυτό. Οι ώρες εργασίας θα μειώνονται, ο παραγόμενος πλούτος θα διανέμεται ορθολογικά σε όλους. Με αυτόν τον τρόπο, σταδιακά θα φτάσουμε σε μια οικονομία προσανατολισμένη στους πόρους κι όχι στο κεφάλαιο. Σκοπεύουμε λοιπόν να συμβάλλουμε στην παγκόσμια μετεξέλιξη προς μια τέτοιου είδους οικονομία, όπως έχει ήδη προταθεί εμπεριστατωμένα, από το Project Venus, σε μια επιστημονική πρόταση για μια βιώσιμη και αειφόρα παγκόσμια οικονομία βασισμένη στις παραπάνω αρχές.
Σ’ εκείνο το σημείο το κίνημά μας όχι μόνο θα έχει ολοκληρώσει το έργο του, αλλά θα έχει να προσφέρει ένα εφαρμοσμένο πρότυπο διακυβέρνησης, που θα συνδυάζει την άμεση Δημοκρατία σε τοπικό επίπεδο, με τη δυνατότητα αυτή να κλιμακωθεί οργανωτικά σε διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο, προκειμένου η ανθρωπότητα να μπει στον επόμενο αιώνα ενωμένη κι έτοιμη για τη μεταπήδησή της στη διαστημική εποχή, πράγμα που κατά τη γνώμη μας αποτελεί το πεπρωμένο του ανθρώπου.
Δεν θα πρέπει να συγχέουμε το παραπάνω όραμα με τις νεοταξίτικες διακηρύξεις περί «παγκόσμιας διακυβέρνησης». Η ειδοποιός διαφορά (αφού όλες οι έννοιες έχουν πλέον σήμερα γίνει αντικείμενο κακόβουλης χρήσης) έγκειται στον τρόπο διανομής της ισχύος, σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο. Δεν μιλάμε βεβαίως για ένα παγκόσμιο ολοκληρωτικό καθεστώς, με τις πολυεθνικές και το χρηματιστηριακό κεφάλαιο να κανοναρχούν, αφού εξάλλου αυτά θα έχουν ήδη καταργηθεί, μέχρι να φτάσουμε στο ζητούμενο.
Δεν θα θέλαμε να επεκταθούμε σε περισσότερα λόγια. Πιστεύουμε ότι έχει έρθει πια ο καιρός των πράξεων. Θα θέλαμε όμως κλείνοντας, να σκιαγραφήσουμε το όραμά μας, μέσω λίγων στίχων από την Οκτάνα του Ανδρέα Εμπειρίκου:
«Οκτάνα θα πη, όχι πολιτικής, μια ψυχικής ενότητος Παγκόσμιος Πολιτεία (πιθανώς Ομοσπονδία) με ανέπαφες τις πνευματικές και εθνικές ιδιομορφίες εκάστης εθνικής ολότητος, εις μίαν πλήρη και αρραγή αδελφοσύνην εθνών, λαών και ατόμων, με πλήρη σεβασμόν εκάστου, διότι αυτή μόνον εν τέλει θα ημπορέση διά της κατανοήσεως, διά της αγωνιστικής καλής θελήσεως, ουδόλως δε διά της βίας, τας τάξεις και την εκμετάλλευσιν του ανθρώπου από τον άνθρωπον να καταργήση, να εκκαθαρίση επιτέλους!»
Καλή Πατρίδα Σύντροφοι…
Η δημοσίευση γίνεται ταυτόχρονα στην Σφήκα στον Άνεμο Αντίστασης και στο Great Chaos
Σημείωση: Το παραπάνω σύγγραμμα δεν θεωρείται ως θέσφατο αλλά αποτελεί την δική μας συνεισφορά στο ενιαίο δημοκρατικό κίνημα και είναι ανοικτό σε ευρεία διαβούλευση...
Κατεβάστε ολόκληρο το Μανιφέστο του Κοινωνισμού από ΕΔΩ
Διαβάστε όλα τα δημοσιευμένα κείμενα ΕΔΩ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου