Νοόσφαιρα και Μιμιδιακή Δεξαμενή

Όλα ξεκινούν πάντοτε όπως η Αρκάνα, μ' έναν Τρελό ή έναν Γελωτοποιό. Ξεκίνησα να γράψω ένα μικρό σχόλιο σ' ένα κείμενο του Γελωτοποιού, όμως το Μέγα Χάος είχε άλλες βλέψεις. Η σπειροειδής διαδρομή που με παρέσυρε σαν νεροτσουλήθρα, γέννησε μια σειρά κειμένων, ως ανασκόπηση της προσωπικής μου θεώρησης για τη Ζωή, το Σύμπαν και το Παν. Τα μιμίδια, ο Χώρος των Ιδεών, το Μέγα Χάος ως φιλοσοφική σύλληψη, η Θεωρία των Χορδών, ο Δον Χουάν, ο Κρόουλυ,, η Ψυχή, η Καμπάλα, η Δημιουργία, η Αθανασία κι άλλα πολλά, ξετυλίχτηκαν σ' έναν τρελό χορό φιλοσοφικής αναζήτησης, που όμως κατέληξαν στην ανάπτυξη ενός συνεπούς αν και σίγουρα ατελούς μοντέλου της πραγματικότητας, το οποίο προσωπικά μου έχει φανεί πολύ χρήσιμο στην κατανόηση των φαινομένων που με περιβάλλουν.

Αποφάσισα να μοιραστώ τούτη τη σπείρα σκέψης μαζί σας, με όσους τουλάχιστον ενδιαφέρονται για τη φιλοσοφική θέαση ενός τυχάρπαστου όπως εγώ. Σας εύχομαι καλό ταξίδι, εάν αποφασίσετε να το ξεκινήσετε...

Α. Νοόσφαιρα και Μιμιδιακή Δεξαμενή

Διαβάζω το πολύ ωραίο κείμενο του Γελωτοποιού, Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος, όπου αναφέρεται σ' έναν απ' τους αγαπημένους του συγγραφείς-δασκάλους, τον Αλμπέρ Καμύ.

Είναι εντυπωσιακό, ότι ενώ δεν έχω διαβάσει ποτέ Καμύ, ούτε έχω διαβάσει άλλη φορά περί Καμύ, ουσιαστικά μόνο τ' όνομά του γνώριζα, εντούτοις η ταύτιση της προσωπικής μου θέασης των πραγμάτων με την πολιτική-φιλοσοφική του άποψη, είναι σχεδόν πλήρης. Μόνο η αυτοκτονία δεν μ' έχει απασχολήσει ποτέ ως φιλοσοφικό θέμα.

Μου έχει συμβεί κι άλλες φορές στο παρελθόν. Υποτίθεται δηλαδή ότι σκέφτηκα από μόνος μου, πράγματα που προηγουμένως τα είχαν διατυπώσει μεγάλα μυαλά της παγκόσμιας διανόησης, χωρίς ωστόσο να τους έχω διαβάσει, ούτε καν αποσπάσματά τους.

Εδώ μου γεννήθηκε το ερώτημα: Άραγε κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι εγώ είμαι τόσο έξυπνος όσο όλοι αυτοί μαζί ή μήπως το γεγονός και μόνο ότι αυτοί τα σκέφτηκαν πρώτοι, επέδρασε με κάποιον τρόπο ώστε να τα σκεφτώ κι εγώ μετέπειτα; Δηλαδή δεν θα μπορούσα ποτέ να τα σκεφτώ από μόνος μου, αν κάποιος εξυπνότερος από εμένα δεν τα είχε σκεφτεί πρώτος;

Η δική μου εμπειρική έρευνα σε σχέση με τον τρόπο μετάδοσης της πληροφορίας και τη θεωρία των μιμιδίων, μου δείχνει μάλλον πως η σωστή απάντηση είναι η δεύτερη. Δεν θα τα είχα σκεφτεί από μόνος μου, αν δεν τα είχαν σκεφτεί εκείνοι πρώτοι.

Όπως το σύνολο των ζωντανών οργανισμών αποτελεί τη "Βιόσφαιρα", έτσι και το σύνολο της ανθρώπινης νόησης, αποτελεί τη λεγόμενη "Νοόσφαιρα". Αυτή μπορεί ν' αποδοθεί παραστατικά, με δύο τρόπους: Ο πρώτος είναι να τη φανταστεί κανείς σαν ένα παγκόσμιο διαδίκτυο, που μας συνδέει όλους νοητικά, τον έναν με τον άλλο, ανοίγοντας πρωτόγνωρους, ιδιόρρυθμους και προνομιακούς δρόμους μετάδοσης της πληροφορίας.

Όμως απ' την άλλη, οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι μπορούν να θεωρηθούν ως "μιμιδιακές μηχανές". Κατά μια θεώρηση, τα μιμίδια είναι που οργάνωσαν αυτή τη νοόσφαιρα, είναι ο φυσικός τους χώρος. Υπ' αυτό το πρίσμα κι εφόσον τα μιμίδια και τα γονίδια έχουν κοινό τρόπο διάδοσης ως "εγωιστικοί αντιγραφείς" (κατ' ουσίαν πρόκειται και στις δυο περιπτώσεις για μονάδες οργανωμένης πληροφορίας), η νοόσφαιρα μπορεί να γίνει αντιληπτή ως το αντίστοιχο της γονιδιακής δεξαμενής για τα μιμίδια, μια "μιμιδιακή δεξαμενή".

Όπως και να 'χει, η νοόσφαιρα ουσιαστικά εισάγει στο σύμπαν των τριών διαστάσεων, τουλάχιστον άλλες δυο.

Η μία "έξτρα διάσταση" είναι ο Χρόνος (ή Κρόνος), γραμμικός, σπειροειδής ή κυκλικός, που είναι αποτέλεσμα καθαρά του δικού μας τρόπου αντίληψης των πραγμάτων. Στην πραγματικότητα, το μόνο που έχει σημασία στο φυσικό επίπεδο, είναι το χρονικό διάστημα dt, ενώ ο χρόνος αποτελεί ένα αδιάσπαστο συνεχές που δεν ρέει, ένα Αιώνιο Τώρα. Ο ροϊκός χρόνος με μορφή γεωμετρικού σχήματος, επιβλήθηκε στο παρόν σύμπαν από τη δική μας νόηση και μάλιστα είναι προϊόν της αντίληψης του αριστερού μας ημισφαιρίου, ή υπό άλλη ανάγνωση ισχύει ως διάσταση μόνο μέσα στη νοόσφαιρα.

Η δεύτερη διάσταση που εισάγεται στο παρόν τριδιάστατο (κι όχι τρισδιάστατο!!) σύμπαν μέσω της νοόσφαιρας, ταυτίζεται ουσιαστικά με τον γνωστό απ' τον Πλάτωνα, Χώρο των Ιδεών. Εκεί κατοικούν όλες οι Ιδέες, τα Αρχέτυπα, οι Έννοιες, οι Θεοί, οι Δαίμονες κι όλα τ' άλλα μιμίδια που επέτυχαν εξελικτικά την διαιώνισή τους μέσα στη μιμιδιακή δεξαμενή. Κάθε φορά που κάποιος Καμύ, σκέφτεται για πρώτη φορά μια ιδέα, δημιουργεί μια Ιδέα ή μιμίδιο (όλες οι Ιδέες είναι μιμίδια, δεν είναι όμως όλα τα μιμίδια υποχρεωτικά ιδέες, αλλά κάθε μορφή οργανωμένης πληροφορίας που έχει τη δυνατότητα ν' αντιγράφεται και να διασπείρεται). Ο κάθε Καμύ θεωρείται γνωστός και πετυχημένος συγγραφέας, επειδή οι ιδέες ή τα μιμίδια που έφτιαξε ήταν ισχυρότερα και είχαν υψηλότερο εξελικτικό δυναμικό, από ενός που θεωρείται άσημος ή αποτυχημένος. Οι Ιδέες που έπλασε ο τελευταίος δεν πέτυχαν τη διάδοση και τη διαιώνισή τους, ή με άλλα λόγια, δεν πέρασαν απ’ την κρησάρα της Φυσικής Επιλογής.

Μετά οι Ιδέες ανεξαρτητοποιούνται από τους γεννήτορές τους και χρησιμοποιούν τους δρόμους διάδοσης των μιμιδίων, αυτούς της νοόσφαιρας, του παγκόσμιου διαδικτύου. Έτσι, έρχονται σ' επαφή και με το νου του κάθε Όττο, εκείνου τέλος πάντων, που τις αναζητεί. Απ' όσα έχω δει, φαίνεται πως δεν υπάρχει κάποιος που αναζήτησε ειλικρινά μία απάντηση σε κάποιο του ερώτημα και τελικά να μην τη βρήκε, εάν αυτή υπήρχε, εάν ήδη κάποιος κάπου την είχε διατυπώσει. Αντίθετα, πολλοί απέτυχαν να δώσουν πρώτοι μια απάντηση σε κάποιο δύσκολο ερώτημα.

Το παράξενο φαινόμενο που έγινε αφορμή για τούτη τη σειρά σκέψεων, αποτελεί από μόνο του μια θαυμάσια επίδειξη της λεπτοφυούς ομορφιάς του Μεγάλου Χάους. Συνάμα όμως αποτελεί και μια ένδειξη για κάτι σημαντικότερο απ' αυτό (αν δεχτούμε βέβαια πως υπάρχει κάτι σημαντικότερο απ' το Κάλλος). Όλοι οι μεγάλοι Διδάσκαλοι και Μύστες, έχουν ως κοινό τους τόπο την αίσθηση της Ολότητας, της ενότητας. Όλοι διδάσκουν πως ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ του να ξεχνά ότι εκτός από άτομο, είναι ταυτόχρονα μέλος μιας αδιαίρετης ενότητας, που περιλαμβάνει όλους τους ανθρώπους, μιας αδελφότητας. Η σύλληψη του παγκόσμιου διαδικτύου, εξηγεί θαυμάσια αυτήν τη θέαση, με περισσότερο ορθολογικούς όρους, ή σωστότερα παντρεύοντας το ορθολογικό με το μεταφυσικό. 

[συνεχίζεται...]