Δεν θρέφω εδώ και χρόνια, πόσο μάλλον τώρα πια, καμιά εκτίμηση στις ικανότητες του πολιτικού προσωπικού αυτής της χώρας, που με συνέχεια, συνέπεια κι ακάματη ιταμότητα απέδειξαν επί σαράντα χρόνια την απέραντη αναξιοσύνη τους και την παροιμιώδη ξενοδουλεία τους, πέραν κάθε λογικής αμφισβήτησης. Όμως θέλω να 'μαι δίκαιος. Δεν πρέπει ν' αφήσω την απογοήτευση να με παρασύρει σε λαϊκιστικές γενικεύσεις και τσουβαλιάσματα.
Γιατί υπάρχει ένας τομέας, στον οποίο η ανάπηρη πολιτική μας εκπροσώπηση έχει επιδείξει απαράμιλλη καπατσοσύνη και αξιομνημόνευτη επιτηδειότητα. Κανείς δεν μπορεί να μην υποκλιθεί στις αστείρευτες ικανότητες του ελλαδικού κυνοβουλευτισμού στην εξαπάτηση, στο ψεύδος, στην προπαγάνδα, στη διγλωσσία, στην ασπόνδυλη ευελιξία απόψεων, αρχών και αξιών, στην κροκοδείλια δακρύρροια, στην ξεδιάντροπη λογοδιάρροια, στη ραδιουργία και στη μηχανορραφία.
Πάνω απ' όλα, ουδείς δύναται ν' αμφιβάλλει περί του αλάθητου ένστικτου πολιτικής επιβίωσης, που τους επιτρέπει πάντοτε να επιπλέουν ως φελλοί στις αγριεμένες θάλασσες των πολιτικών συνεπειών των έργων τους και της λαϊκής αγανάκτησης που διαρκώς τα συνοδεύει.
Πολύ περισσότερο, ουδεμία θρέφω πλέον αυταπάτη. Ασυνείδητοι, ξετσίπωτοι κι αδίστακτοι, δεν ορρωδούν προ ουδενός, ούτε κανείς ενδοιασμός τους σκιάζει, μπροστά στην επίτευξη του υπέρτατου σκοπού, της διατήρησής τους στο πολιτικό προσκήνιο και της απομύζησης των πόρων που τους επιδαψιλεύει ο κυνοβουλευτισμός τον οποίο επαγγέλονται.
Έτσι μπαίνω στον πειρασμό να περιπλανηθώ στα δαιδαλώδη μονοπάτια της διπλής σκέψης, προσπαθώντας ν' ανιχνεύσω την οσμή της κοπριάς που αφήνει πίσω του ο Μινώταυρος του πολιτικαντισμού. Αρχίζω να στοχάζομαι ανάστροφα, προσπαθώντας να συντονιστώ με τους σχεδιασμούς τους, αν και βέβαια δεν είμαι ικανός κι επαρκής, ώστε να τους διανοηθώ σε όλο τους το βάθος.
***
Αυτή η προεκλογική περίοδος, όπως έχουν κι άλλοι επισημάνει, είναι η πιο μουντή, βουβή, άχαρη και αδιάφορη απ' όσες έχω μέχρι τώρα ζήσει. Πολύ σωστά έχει ειπωθεί, ότι η αδιαφορία, η παραίτηση κι η αποχή, στην παρούσα φάση ευνοούν το σύστημα των οσφυοκαμπτών εκποιητών της χώρας, καθώς θ' απομακρύνουν τους διαφωνούντες από την κάλπη και θα διασώσουν τους κάλπηδες από το βαθύ μαύρο που θα εισέπρατταν, εάν υπήρχε ένας έστω στοιχειωδώς σοβαρός εκπρόσωπος του περιβόητου ΟΧΙ, στον οποίο θα μπορούσαν να στραφούν. Είναι λοιπόν προς το συμφέρον τους να υποδαυλίζουν με κάθε τρόπο την αποστροφή, με τον ίδιο τρόπο που η βρωμούσα καταφέρνει ν' αποφεύγει τους θηρευτές και τη μυγοσκοτώστρα. Ωραία μέχρις εδώ...
Όμως όσο κι αν πρέπει ν' αποδιώξουνε αυτούς που δεν θα τους ψηφίσουν, απ' την άλλη πλευρά οφείλουνε να προσελκύσουν αυτούς που θα τους εκλέξουν. Το σώμα των ευρωλάγνων, των αθεράπευτων συντηρητικών, των φοβισμένων μικροαστών, των αδαών, των φανατικών και των παραμυθιασμένων, θα πρέπει να επιλέξει τον "καταλληλότερο" τσομπάνο, που θα τους οδηγήσει με μεγαλύτερη ασφάλεια στο μνημονιακό σφαγείο, αυτόν έστω που θα ξεπουλήσει τ' ασημικά με τους ευνοϊκότερους όρους. Εδώ τα πράματα δεν είναι και τόσο διαυγή κι απ' αυτό το σημείο ξεκινά ο λαβύρινθος της ανάστροφης διπλής σκέψης.
Θέλει πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει αυτές τις εκλογές; Θέλει η Νέα Δημοκρατία; Ιδού η απορία.
Αν προσέξει κανείς την προεκλογική καμπάνια του πρώην κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς, είναι βέβαιο πως θα του γεννηθούν αμφιβολίες. Δεν είναι ξεκάθαρο σε ποιους απευθύνονται πλέον. Στους αριστερούς; Τότε γιατί έβγαλαν το απίθανο προεκλογικό σποτάκι που σαφέστατα υπονοεί ότι επιτέλους το κόμμα απαλλάχθηκε απ' τ' αριστερά του βαρίδια; Έπειτα, προς τι όλη η αμηχανία κι η αιδήμων σιωπή έναντι του κύματος προσφύγων που έχει κατακλύσει τη χώρα, εάν δεχτούμε ότι το αριστερό κοινό θρέφει ιδιαίτερη ευαισθησία πάνω σ' αυτό το ζήτημα; Σε άλλες εποχές θα είχανε σπεύσει να το εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο. Πού στο διάολο χάθηκαν τ' αριστερά αντανακλαστικά;
Μήπως απευθύνονται στους δεξιούς; Αυτή θα ήταν η χειρότερη δυνατή επιλογή, καθώς δεν μιλάνε επ' ουδενί τη "γλώσσα" αυτού του τμήματος του εκλογικού σώματος κι υπάρχουν άλλοι με μεγαλύτερη απήχηση προς τα κει.
Ένα target group που θα μπορούσε να προσεγγίσει στην παρούσα φάση ο ΣΥΡΙΖΑ, ικανό να του δώσει την πρωτιά, θα ήταν κείνο το μεσοαστικό και μικροαστικό, μετριοπαθές και μάλλον ευρύ κοινωνικό στρώμα, που έχει απηυδήσει απ' την ανομία και τη διαφθορά του προηγούμενου καθεστώτος και θα έτεινε πιθανώς ευήκοον ους στις υποσχέσεις για πάταξη αυτών των φαινομένων και για χρηστή διακυβέρνηση, εντός του Ευρώ και του μνημονίου.
Πόσο μπορούν όμως να γίνουν πιστευτές οι χλωμές κορώνες ηθικής υπεροχής, όταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καθημερινά διαμηνύουν την προθυμία τους να συνεργαστούν με τους κατ' εξοχήν εκπροσώπους της διαφθοράς και των ολιγαρχών, δηλαδή με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι; Με τους πλέον κραγμένους απ' τη συριζαϊκή εκλογική βάση;
Και σε τελική ανάλυση, πώς είναι δυνατόν να απευθύνεσαι σ' ένα μικροαστικό ή μετριοπαθές κοινό, για τους οποίους εκείνο που μετράει στην τελική τους επιλογή είναι η εικόνα του στιβαρού και σοβαρού ηγέτη, του πατερούλη που θα τους πάρει απ' το χέρι για να τους οδηγήσει σε ασφαλές λιμάνι, ενώ ταυτόχρονα η επικοινωνιακή σου πολιτική δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι παρασύρθηκες απ' τον Λαφαζάνη και τον Βαρουφάκη ή ότι η Ζωή σου έτρωγε το συκώτι, δηλαδή προωθείς την εικόνα ενός πρωθυπουργού που άγεται και φέρεται από τυχοδιώχτες και χτίζεις το προφίλ ενός άτολμου ηγέτη, δέσμιου μιας "τρελής"; Πώς μπορούν να εξηγηθούν αυτές οι τραγικές αντιφάσεις, από ένα επικοινωνιακό επιτελείο που μέχρι πρόσφατα έδειξε πως ξέρει καλά τη δουλειά του;
Κοντολογίς η προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ μου θυμίζει τούτη τη φορά την ανόρεχτη κι άχρωμη παρουσία του Κωστάκη -κατά λάθος- Καραμανλή το 2009, όπου με κάθε τρόπο έδειχνε πως δεν ήθελε να εκλεγεί πρωθυπουργός, καθώς ήξερε τι μέλλει γεννέσθαι.
***
Όμως στ' αλήθεια, για ποιον λόγο θα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει αυτή τη στιγμή; Θαρρείτε πως δεν έχουν προσέξει ότι όποιος προσπάθησε να εφαρμόσει μνημονιακά μέτρα, είδε την απήχησή του να ξεθωριάζει σαν χρωματιστό μαντήλι στη χλωρίνη και την πολιτική του καριέρα να οδεύει ταχύτατα στη λήξη της, με τον πλέον απαξιωτικό τρόπο; (Το γεγονός ότι παρ' όλα αυτά συνεχίζουμε να έχουμε μια βουλή κατά τα 3/4 μνημονιακή -μην πω για τους κρυπτομνημονιακούς- αποτελεί τον κυριότερο λόγο για τον οποίο εκφράζομαι τόσο καταφρονετικά για το ελλαδικό πολιτικό σύστημα).
Ο Τσίπρας γνωρίζει φυσικά, ότι μια μνημονιακή κυβέρνηση με βάση το κόμμα του και με τη βέβαιη συμμετοχή των πλέον βδελυρών και κακόφημων εκ των διαπλεκόμενων, θα του εξανεμίσει μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο το τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο και το όποιο ηθικό πλεονέκτημα κατάφερε να συγκεντρώσει επί τόσα χρόνια. Κι είναι πολύ νέος ακόμα για να τελειώσει την καριέρα του. Too old to left 'n' roll, too young to die...
Η καλύτερη δυνατή λύση για την πολιτική του επιβίωση αυτή την ώρα, θα ήτανε μια επανάληψη των αποτελεσμάτων του Ιούνη του '12, έτσι ώστε να μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχη του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε μας έχουν ήδη προκαταλάβει, μέσω της θρυλικής δήλωσης του Βούτση, ενός απ' τους σημαντικότερους συμβούλους του Τσίπρα, που ούτε λίγο ούτε πολύ άφησε να εννοηθεί πως εάν χάσουν την πρώτη θέση, δεν θα επιδιώξουν να μπουν στην κυβέρνηση κι απεναντίας θα καταψηφίζουν τα μέτρα της συμφωνίας που οι ίδιοι υπέγραψαν.
Από τη μέρα που κυκλοφόρησαν οι πρώτες δημο(σ)κοπήσεις που τους δείχνουνε δεύτερο κόμμα, όλη τους η ενέργεια έχει διοχετευτεί στην κατασκευή των άλλοθι, των δικαιολογιών και της "αντιπολιτευτικής" τακτικής που πρόκειται ν' ακολουθήσουν: Την ευθύνη που ξαναήρθε η Δεξιά την έχουν οι αποστάτες του Λαφαζάνη κι όχι η μνημονιακή πιρουέτα. Ναι μεν εμείς, εάν μας ψηφίζατε λαέ μας, θα εφαρμόζαμε μνημόνιο, αλλά δεν θα σας παίρναμε τα σπίτια, δεν θα εφαρμόζαμε τόσο άγρια το χαράτσι, δεν θα χαριζόμασταν στη διαπλοκή, δεν θ' αφήναμε σε χλωρό κλαρί τη φοροδιαφυγή...
Από το "εμείς θα κάνουμε", περάσαμε στην εποχή του "εμείς δεν θα είχαμε κάνει".
Αυτός άλλωστε είναι και ο ρόλος που παίζει ο Λαφαζάνης και το ανερμάτιστο και καταφανώς πρόχειρο όρυγμα που άνοιξε στ' αριστερά του Τσίπρα. Να διασώσουν τα αριστερά προσχήματα, να δραπετεύσουν όλοι μαζί απ' την διακεκαυμένη ζώνη της εξουσίας και να βρεθούν στη θέση όπου είναι ομολογουμένως πολύ καλοί, αυτήν της ανεύθυνης αντιπολίτευσης. Ύστερα, θα δώσουνε ξανά τα χέρια, θα θυμηθούνε την ανάγκη "ενότητας της αριστεράς", θα πιουν νερό κι αλάτι (όσο κι αν τους φέρνει αναγούλα) και θα ξανασυνεργαστούν, όπως σιγά σιγά μας έχουν ήδη προϊδεάσει. Σε τι αποσκοπούν εξάλλου οι παράξενες κινήσεις Μητρόπουλου, καθώς και οι παράδοξες δηλώσεις του Μανώλη Γλέζου, που μόνο ανόητος δεν είναι και σίγουρα διαθέτει τεράστια πολιτική εμπειρία; Αν αυτές δεν είναι κινήσεις μελλοντικής γεφύρωσης, τότε τι στα κομμάτια είναι;
***
Μήπως τελικά έχει δίκιο ο Βαγγέλας, όταν δηλώνει ότι ο Τσίπρας ψάχνει για "αυτοφωράκια", προκειμένου να σώσει το τομάρι του; Όμως κι ο ιδιος ο σέξυ μυστακοφόρος θέλει άραγε να πάρει πάνω του την ευθύνη και να παίξει τον αυτοφωράκια του Τσίπρα; Πριτς, δε σφάξανε. Σάμπως δεν είδε πού κατέληξε ο Σαμαράς; Μαλάκας είναι να του φορτώσουνε αυτουνού το άχθος; Δεν ψυλιάστηκε λέτε για ποιον λόγο τόσοι φερέλπιδες δελφίνοι της ΝΔ, τον άφησαν παραδόξως αρχηγό της παράταξης ενώ αυτός δεν το επεδίωκε καν; Ο Βαγγέλας όμως δεν είναι κορόιδο. Από τη στιγμή που κατάλαβε ότι θέλουν να τον μεταβάλλουν σε αποδιοπομπαίο τράγο, κάνει ό,τι μπορεί για ν' ανακόψει την άνοδο του δικού του κόμματος και να πριμοδοτήσει τον αντίπαλο.
Ενώ λοιπόν άπαντες αναγνώρισαν ως λανθασμένη την ακροδεξιά γραμμή Σαμαρά κι ενώ όλοι μιλούσαν για το συγκριτικό πλεονέκτημα του Βαγγέλα, την κεντροδεξιά του στάση, έτσι ώστε να προσεγγίσει τα μετριοπαθή στρώματα που λέγαμε παραπάνω, ξάφνου άλλαξε τη γραμμή: Οι χρυσαυγίτες θα με ψηφίσουν, γιατί ήμουνα Κένταυρος, δήλωσε στο Mega. Πέρα απ' αυτό, δεν προσπάθησε επ' ουδενί να εκμεταλλευτεί τις απίστευτες γκάφες του Τσίπρα, που παρουσιάζεται τώρα ως καημένο παρασυρόμενο μειράκιο. Πώς βλέπεις στημένο για λευκή ισοπαλία αγώνα, όπου "κατά λάθος" δίνουν οι αμυντικοί στον αντίπαλο φορ ασίστ σε ανοιχτή εστία κι αυτός αφήνει "κατά λάθος" την μπάλα να περάσει κάτω απ' τα πόδια του, έτσι κάπως.
Σα να μην έφταναν τούτα, ο πρώην Κένταυρος (και νυν καρεκλοκένταυρος) έκανε σήμερα ακόμα μια ρελάνς αντιδημοφιλίας και ακροδεξιάς σκληρότητας: Χαρακτήρισε ολόκληρες ομάδες του πληθυσμού -καθηγητές, καθαρίστριες, φύλακες,ομάδες κατ' εξοχήν μικροαστικές, που κανονικά θα 'πρεπε τις να προσεταιρίζεται- ως άχρηστους, σε μια προσπάθεια να τους στείλει σούμπιτους στον ΣΥΡΙΖΑ.
***
Βιώνουμε το θέατρο του παραλόγου, στις πιο εξευτελιστικά γελοίες εκλογές που έχει γνωρίσει η χώρα, τουλάχιστον τα τελευταία σαράντα ένα χρόνια. Κανείς δεν θέλει να πάρει τις πενήντα έδρες μπόνους του ληστρικού εκλογικού νόμου, καθώς αυτό θα τους φόρτωνε την ευθύνη και το ανάθεμα, για όσα τραγικά πρόκειται να υποστεί ο λαός και η χώρα στο άμεσο μέλλον (το Χάος εκδικείται με τρόπο ειρωνικό. Πάμε στοίχημα πως θα συμφωνήσουν όλοι μαζί ν' αλλάξουν τον εκλογικό νόμο στην επόμενη βουλή;). Το πικρόν ποτήριον περνάει από χέρι σε χέρι, δίχως κανείς να επιθυμεί να το πιει.
Το μόνο θετικό είναι ότι με τον τρόπο που και οι δύο "μεγάλοι" της πολιτικής σκηνής έχουν καταλάβει το παιχνίδι ο ένας του άλλου, τελικά μάλλον θα καταφέρουν να πάρουν τέτοια ποσοστά, που δεν θα μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση δίχως τη συμμετοχή αμφότερων, φυσικά μαζί με τους κολλητάριους κεντρώους, που πάντα θα μασουλάνε μερίδιο απ' την πίτα. Έτσι δεν θα μείνει κανείς στο απυρόβλητο και θα υποστούν άπαντες τις συνέπειες των επιλογών τους, ενώ το πρόχειρο όρυγμα Λαφαζάνη θ' αποδείξει ότι είναι πολύ θνησιγενές κι αλλοπρόσαλλο, ώστε ν' αποτελέσει επαρκές ανάχωμα για το τσουνάμι λαϊκών αντιδράσεων που μέλλει να ξεσπάσει.
Με αυτήν την αισιόδοξη (μετά από εκτεταμένη διπλή σκέψη) πρόβλεψη και με τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς, κλείνω την ακατάπαυστη πολυλογία μου. Να χαίρεστε που το πολιτικό μας σύστημα είναι τουλάχιστον γελοίο και καταφέρνει να προκαλεί τη θυμηδία. Το γέλιο κάνει πάντοτε καλό, αντισταθείτε στην κατάθλιψη!!
Ψυχή βαθιά σύντροφοι, and always look on the bright side of life...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου