Συλλαλητήριο Θεσσαλονίκης: Λαός εναντίον Παρακράτους

Απ' την πρώτη στιγμή τούς ζώσανε τα φίδια. Μετά από δυόμιση χρόνια που ο ελληνικός λαός και τα κοινωνικά κινήματα βρίσονταν θαρρείς σε κώμα, πράγμα που επέτρεψε στη χειρότερη και πιο καταστροφική μνημονιακή κυβέρνηση να γίνει ταυτόχρονα και η μακροβιότερη, κάτι φάνηκε πάλι να σαλεύει.
     Μετά το σοκ της προδοσίας της υποτιθέμενης αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη συνταγματική εκτροπή της αντιστροφής του ξεκάθαρου ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, ο λαός λούφαξε και κρύφτηκε αδρανής στο καβούκι του. Κάτι τέτοιο ήταν απολύτως αναμενόμενο, αφού αποδείχτηκε πέρα από κάθε λογική αμφιβολία ότι όχι μόνο δεν υπάρχει κανένας πολιτικός φορέας με σχέδιο διεξόδου και όραμα για μια ανεξάρτητη, αδούλωτη Ελλάδα, αλλά κι ότι δεν έχει απομείνει κανένας θεσμός που μπορεί να υπερασπιστεί τη Δημοκρατία, έστω τα στοιχειώδη προσχήματά της που ακόμα παρέμεναν όρθια, στις τέσσερις δεκαετίες της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας, της λεγόμενης Μεταπολίτευσης.
      Γράφτηκαν βουνά ολάκερα από εμβριθείς αναλύσεις, που κατηγορούσαν τον λαό για ηττοπάθεια, για τεμπελιά, για βόλεμα επί του καναπέως, που στην πραγματικότητα στόχο είχανε να εμπεδωθεί βαθύτερα και στερεότερα στην ψυχή του λαού η παραίτηση κι η ηττοπάθεια, που τάχατες καταγγέλανε. Εκείνοι που ώφειλαν ν' αποτελέσουν την επαναστατική πρωτοπορία του λαού, που θα τον οδηγούσε ν' αντισταθεί στην αντιλαϊκή λαίλαπα της μνημονιακής χούντας, μετατράπηκαν σε κατήγορους, ιεροεξεταστές και ψυχολογικούς βασανιστές του. Όμοια με κείνους που κατηγορούν το αλυσοδεμένο θύμα βιασμού κι άγριου ξυλοδαρμού υπό την απειλή όπλων, ότι δεν αντιστάθηκε επαρκώς στους βιαστές, άρα εντέλει φέρει και ακέραιη την ευθύνη για τα παθήματά του.

    Εδώ και πολύ καιρό, η οργή σιγοβράζει κάτω απ' την επιφάνεια κι ο πικρός Ρωμιός ακονίζει τα νύχια του απά στην πέτρα της σιωπής. Αν μέχρι σήμερα δεν έγινε η έκρηξη, αυτό ωφείλεται στις δικλείδες ασφαλείας του Καθεστώτος, στην παραπληροφόρηση, στην παραπλάνηση και  στην τρομοκράτηση, μέσω της καθεστωτικής προπαγάνδας και του δογματισμού της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative, Δεν υπάρχει εναλλακτική), και στον τεχνητό διχασμό μέσω ανούσιων αριστεροδέξιων αντιπαραθέσεων και της καλλιέργειας εμφυλιοπολεμικού κλίματος, πάνω σ' έναν άξονα που ουδεμία σχέση έχει με τα σύγχρονα δεδομένα και τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.
     Όμως ένας λαϊκός ξεσηκωμός απαιτεί κάποιο κοινό σημείο αναφοράς και δίχως αυτό ο ατμός πάντοτε εκτονώνεται, έστω προσωρινά. Η αρχή έγινε με το ζήτημα των πλειστηριασμών. Το Καθεστώς βρήκε ωστόσο αρκετούς τρόπους να ελιχθεί, πράγμα που απέτρεψε προσώρας τη μαζικοποίηση του κινήματος. Χρειάστηκε ν' αναδυθεί ένα εθνικό θέμα μέσα απ' τη λήθη και τη χλεύη δεκαετιών, για να βρει και πάλι την ευκαιρία ο λαός να εναντιωθεί στους δεσμοφύλακες και στους βασανιστές του. Γιατί η αγάπη για την πατρίδα είναι έμφυτη στις λαϊκές μάζες και προκύπτει πηγαία, γι' αυτό αποτελεί ιδεώδες έναυσμα για μαζική συσπείρωση και κινητοποίηση.
    Ο λαός κατέβηκε μαζικά να διαδηλώσει για τη Μακεδονία, σπρωγμένος όχι από κάποιον παραφουσκωμένο επιθετικό εθνικισμό, αλλά απ' την αφόρητη πίεση ολάκερου του πολιτικο-οικονομικού πλέγματος της καταστροφής. Γιατί όλοι κατανοούν, όσο κι αν οι ελίτ μάς θεωρούν ως "ένα λαό ηλιθίων", ότι εξαιτίας της μνημονιακής κατάρρευσης της χώρας, της εσωτερικής κι εξωτερικής αποδυνάμωσης, της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας λόγω χρεωκρατίας, η κρίση αναπότρεπτα εξελίσσεται από οικονομική και κοινωνική σε εθνική.
   Αυτό που το Καθεστώς φοβάται περισσότερο από καθετί, είναι η στιγμή που ο λαός θ’ αρχίσει να εκφράζεται αυτόνομα, έξω από τα κάθε λογής αναχώματα και ινστρούχτορες, δεξιόθεν κι αριστερόθεν. Όταν το όπλο του διχασμού θα έχει πια στομώσει και δεν θα μακελεύει συνειδήσεις. 

     Έκαναν ό,τι περνούσε απ' το χέρι τους. Σύσσωμο το πολιτικό Καθεστώς των Κοτζαμπάσηδων, τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ αλλά και οι δυνάμεις της εξωκυνοβουλευτικής αριστεράς, επιδόθηκαν σε μία εκστρατεία συκοφάντησης, εξευτελισμού και ιδεολογικού εκβιασμού, προκειμένου ν' ανακόψουν το άξαφνο παλιρροϊκό κύμα. Κι όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούν να το σταματήσουν, έριξαν στο παιχνίδι το περίφημο ελλαδικό Παρακράτος, που τόσες και τόσες καλές υπηρεσίες έχει προσφέρει ιστορικά στους Κοτζαμπάσηδες, στην πόλη που δεν έχει ακόμα ξεχάσει τις δοξασμένες στιγμές των Γκοτζαμάνηδων και της δολοφονίας Λαμπράκη. 
   Η αριστερή πτέρυγα του παρακράτους, οι περίφημοι αντιεξουσιαστές και γενικώς αντί -αυτοί που διαλύουν έντεχνα κάθε λαϊκή κινητοποίηση με προβοκάτσιες, ακόμα και με δολοφονίες τύπου Μαρφίν-, οργάνωσε αντιδιαδήλωση, μια παλιά καλή πρακτική του παρακρατικού πάνθεου. 
   Η δεξιά πτέρυγα, η περιλάλητη ΧΑ, που τώρα κυκλοφορεί και σε κυνοβουλευτική συσκευασία, προσπάθησε να διεισδύσει και να καπελώσει ή ν' αμαυρώσει το συλλαλητήριο. Παίζοντας το παιχνίδι της αλληλοτροφοδότησης, μέσω της θεωρίας των Συγκοινωνούντων Δοχείων, η αριστερά προσπάθησε να χαρακτηρίσει ως φασίστες κι εθνικιστές όλους τους πολίτες που συμμετείχαν στο συλλαλητήριο, με πρόσχημα ότι διαδηλώσαμε, λέει, μαζί με τους φασίστες. 

     Είναι όμως αυτό αληθινό; Πράγματι, ψάχνοντας στο διαδίκτυο, είδα ότι η φανερή ΧΑ, το κυνοβολευτικό της προσωπείο, εμφανίστηκε συντεταγμένα, μ' ένα πανό "Κάτω τα χέρια από τη Μακεδονία", όμως φρόντισαν για ευνόητους λόγους να βρεθούν στις παρυφές του συλλαλητηρίου, στη Λ. Νίκης, κοντά στον Λευκό Πύργο. Δεν τόλμησαν φυσικά να πλησιάσουν το κέντρο της εκδήλωσης, γιατί ήτανε πολύ πιθανό να βρεθούν να κάνουν χειμερινό μπάνιο στη Νέα Παραλία κι ο Θερμαϊκός δεν είναι στα καλύτερά του, οπότε δεν σήκωνε παραπάνω ρύπανση. Έμειναν λοιπόν στην άκρη, και φωτογραφίζονταν για τις επικοινωνιακές ανάγκες των φυλλάδων και των ιστοσελίδων τους. 
   Το άλλο παρακρατικό κομμάτι, οι αριστεροδέξιοι κουκουλοφόροι, τελικά αμφότεροι επιτέθηκαν σε πολίτες που πήγαιναν προς το συλλαλητήριο. Η αρχή έγινε από την Αθήνα ακόμη, όταν αριστερές κουκούλες επιτέθηκαν σε πούλμαν διαδηλωτών που ξεκινούσαν για τη Θεσσαλονίκη. 
    Άλλες αριστερές κουκούλες κατέλαβαν νεοκλασικό στο κέντρο της πόλης και πετροβολούσαν όσους πήγαιναν προς τη συγκέντρωση, κάποιοι παλικαράδες δικαιωματιστές επιτέθηκαν σε κοπέλες και τους άρπαξαν διά της βίας τις ελληνικές σημαίες που κρατούσαν. Φυσικά, γνώριζαν ότι δεν τους έπαιρνε να επιτεθούν στα ίσια στο τεράστιο πλήθος του συλλαλητήριου, οπότε φρόντισαν να δώσουν τον καλό αγώνα, το κλασικό ντέρμπι φασίστες-αντιφασίστες, σε άλλες περιοχές στο κέντρο της πολης, κοντά στην Καμάρα, στην οδό Γούναρη και στην πλατεία Ναυαρίνου. Ο λόγος; Μα φυσικά για να δώσουν υλικό στα καθεστωτικά ΜΜΕ να καλλιεργήσουν έντεχνα κλίμα εμφυλιοπολεμικό στην υπόλοιπη χώρα, να τρομάξουν τους νοικοκυραίους. Ν' αμαυρώσουνε δηλαδή με αυτόν τον ύπουλο τρόπο το συλλαλητηριο, δρώντας ΕΞΩ από το συλλαλητήριο. Τα γεγονότα πιστοποιούνται από το παρακάτω βίντεο.

     Σε άλλη περίπτωση, αριστερές κουκούλες που ενέδρευαν στην κατάληψη Σχολείο, στη Βασ. Γεωργίου, επιτέθηκαν με μπουκάλια, πέτρες και φωτοβολίδες σε διαδηλωτές με ελληνικές σημαίες που κατευθύνονταν προς το χώρο του συλλαλητηρίου

     Στο πρώτο βίντεο φαίνεται και η πυρπόληση από φασίστες διατηρητέου στη Λ. Στρατού, που στέγαζε κατάληψη της Antifa. Κατηγορηθήκαμε οι συμμετέχοντες, ένας προς έναν κι όλοι μαζί, από μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους αριστερούς, ότι για κάποιο λόγο ευθυνόμαστε για τούτη την παρακρατική ενέργεια, γιατί, λέει, οι ΧΑγίτες βγήκαν μέσα απ' το συλλαλητήριο. Να σημειωθεί ότι αυτόπτες μάρτυρες πιστοποιούν ότι η πυρπόληση έγινε κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου. Είναι όμως έτσι τα πράματα; Ας τα δούμε λίγο αναλυτικότερα.
     Όπως φαίνεται από το βίντεο (δυστυχώς ο Blogger αρνείται να το ανεβάσει κανονικά), κάπου κατά την αρχή της συγκέντρωσης, λίγη ώρα πριν βρεθώ κι εγώ στον χώρο, ΧΑγίτικες κουκούλες επιτέθηκαν στο μπλοκ του Κινήματος Άρδην. Ο κόσμος τριγύρω αντέδρασε και τους έτρεψε σε φυγή. Υπάρχει όμως ακόμα ένα βίντεο, του ίδιου περιστατικού, αλλά από άλλη γωνία λήψης.

     Εδώ μπορεί κανείς να παρατηρήσει, ότι οι ΧΑγίτες, διωγμένοι και δαρμένοι σαν τα σκυλιά από το συλλαλητήριο, φεύγουν τρεχάτοι προς τη Λ. Στρατού, εκεί δηλαδή όπου βρίσκεται το κτήριο της κατάληψης που πυρπολήθηκε. Αυτό σημαίνει ότι οι κατηγορίες που μας απεύθυναν οι διάφοροι αριστεροί, αποτελούν πλήρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Ο λαός όχι μόνο δεν υπέθαλψε τους φασίστες, αλλά τους εκδίωξε κλοτσηδόν. Έτσι κατέληξαν να χτυπήσουν έναν αφύλαχτο στόχο, με τη συνήθη θρασυδειλία που ιστορικά τους διακρίνει. Δεν καταλαβαίνω όμως σε καμιά περίπτωση, για ποιο λόγο πρέπει εμείς να δίνουμε λόγο για τις ενδοπαρακρατικές συγκρούσεις μεταξύ κουκουλοφόρων.
     Και προς επίρρωση των παραπάνω, ότι δηλαδή ο δημοκρατικός κόσμος που πήρε μέρος μαζικά στο συλλαλητήριο, εκδίωξε πυξ λαξ τους φασίστες από το συλλαλητήριο, αποτελεί η μαρτυρία του αυτόπτη μάρτυρα Ιωνάθαν Κωνσταντίνου, όπως την ανέβασε στο προφίλ του στο φμπ:
"Τελικά να ενημερώσω ότι προς το τέλος της συγκέντρωσης περίπου 100 άτομα οργανωμένοι του ΠΑΟΚ δείρανε κάτι ΧΑυγίτες που είχαν παραμείνει στην παραλιακή στο ύψος της σύνθεσης με τις ομπρέλλες, ανεβάζω φωτό, όχι όμως απο την στιγμή που δέρνονται οι ΧΑυγίτες, έτσι ώστε να μην τις βρουν στο διαδίκτυο και τις χρησιμοποιήσουν έναντι των ΠΑΟΚτζήδων για αποδεικτικό στοιχείο, δείχνω τη φωτό από ακριβώς δίπλα". Πρόκειται για τη φωτογραφία που κοσμεί την κεφαλή αυτού του ποστ, όπου βλέπουμε τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, που έχουν ήδη πλακώσει στις γρήγορες τους παρακρατικούς. Δαύτοι, όπως μου διευκρίνισε ο φίλος Ιωνάθαν, δεν φαίνονται στη φωτογραφία, γιατί είναι πεσμένοι κάτω και τρώνε κλοτσιές.

    Εύκολα μπορεί να κατανοήσει κανείς ότι οι μεθοδευμένες κατηγορίες της αμέτοχης αριστεράς είναι παντελώς αστήριχτες και κατασκευασμένες. Οι δημοκράτες πολίτες που πήρανε μέρος στο ακηδεμόνευτο συλλαλητήριο, έκαναν αυθόρμητα το καθήκον τους κι εξωπέταξαν τους φασίστες από τη συγκέντρωση. Οι αντιφασίστες προβοκάτορες περιορίστηκαν να επιτίθενται στους διαδηλωτές σε άλλα σημεία εκτός συλλαλητηρίου, γιατί μάλλον είναι λίγο εξυπνότεροι ή κάπως πιο δειλοί. Η προβοκάτσια του παρακράτους ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ. Από τούτο εδώ το βήμα, κάνω κι εγώ ως Δημοκρατικός Πολίτης το δικό μου καθήκον, να καταρρίψω την αήθη καθεστωτική προπαγάνδα που επιχειρεί λυσσαλέα ν' αμαυρώσει το μεγαλύτερο ακομμάτιστο κι αυθόρμητο συλλαλητήριο που έχει καταγραφεί κατά τη Μεταπολίτευση.
    Όμως κανείς μας δεν πρέπει να επαναπαυτεί σ' αυτήν την περήφανη στιγμή του λαϊκού κινήματος. Πρέπει απλώς ν' αποτελέσει το έναυσμα για την ανύψωση της τυραγνισμένης λαϊκής ψυχής, σ' έναν Ανένδοτο Αγώνα ενάντια στο ξενόδουλο, φαύλο και αρπαχτικό Καθεστώς των Κοτζαμπάσηδων, για τη λευτεριά του λαού και της χώρας.