Κωλοτούμπα ή οργανωμένο σχέδιο;

"Ένα μη βιώσιμο χρέος κουρεύεται. Τελεία και παύλα.
Όποιος αρνείται αυτή την απλή αλήθεια, είτε ψεύδεται ηθελημένα είτε εθελοτυφλεί."



Αυτά έγραφε ο Γιάννης Βαρουφάκης, στις 21 του Γενάρη, σε άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στο Hot Doc. Τέσσερις μόλις ημέρες πριν απ' τις ιστορικές εκλογές, που πιστέψαμε για μια φορά ότι θα μπορέσουν ν' αλλάξουνε στ' αλήθεια τα πράματα, δίχως να κηρυχθούν παράνομες. Δεν πρόλαβαν να κοπάσουν οι πανηγυρισμοί κι ο Βαρουφάκης μας έκανε όλους να μουδιάσουμε, ενώ σύσσωμο το μαύρο μπλοκ της αντίδρασης, δεξιόθεν τε και αριστερόθεν, καραδοκεί με το δάχτυλο στη σκανδάλη να χιμήξει, στο πρώτο παραπάτημα. Και τι παραπάτημα. "Όχι σε κούρεμα" βγαίνει και βροντοφωνάζει ο Γιάννης μας στο βρετανικό BBC, ακόμα δεν ζέστανε τον υπουργικό θώκο.

Σύμμαχός των απανταχού επικριτών, η μόνιμη μεμψιμοιρία του ραγιά -τίποτα ποτέ δεν αλλάζει- πάνω απ' όλα όμως η πικρή εμπειρία. Πόσες και πόσες φορές, δεσμεύσεις, ταξίματα κι επαγγελίες δεν φτάσανε να σκουπίζουν τρυφερά και καλομαθημένα οπίσθια; Η Προεκλογική Υπόσχεση κατέχει για πολλά χρόνια την άκρως τιμητική θέση του συντομότερου ανέκδοτου. Όμως η αλήθεια είναι, ότι κανείς μέχρι σήμερα δεν είχε το θράσος να κάνει τόσο σύντομα την κωλοτούμπα. Είναι ο Βαρουφάκης τόσο κυνικός; Έχει ο Τσίπρας βάλει σκοπό να μας πουλήσει με το καλημέρα; Είναι σε τελική ανάλυση πιο αναίσχυντοι ακόμα κι απ' τους φαυλεπίφαυλους που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια; Τους έλειψε τόσο πολύ το κωλόχαρτο στο Μαξίμου -που το λεηλάτησαν ορδές υστερικών νεοδημοκρατών, υπό την καπετάνισσα Βούλτεψη- ώστε να βιαστούν τόσο πολύ να το αντικαταστήσουν με άρθρα τους, όπου ακόμα δεν έχει στεγνώσει το μελάνι;

Όμως για σταθείτε ένα λεπτό. Μπήκε άραγε κανείς στον κόπο να διαβάσει το άρθρο του Βαρουφάκη, εκείνο της προηγούμενης βδομάδας, προτού  παραδοθούμε σε συλλογική οιμωγή κι αγανάκτηση; Μήπως θα πρέπει να του ξαναρίξουμε μια ματιά, πριν επιδοθούμε στο εθνικό μας άθλημα, την εξαγωγή βιαστικών συμπερασμάτων και την εκτόξευση ατελώνιστων μομφών;

Ο Βαρουφάκης δεν θυμήθηκε τώρα δα το κούρεμα, ως προεκλογικό πομφόλυγα. Μιλάει γι' αυτό πριν ακόμα απ' το καταστροφικό PSI, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Στο άρθρο της περασμένης Τετάρτης, κοντολογίς αναφέρει πως ενώ το κούρεμα είναι απαραίτητο, από την άλλη πλευρά δεν είναι καθόλου συνετό να στριμώξεις την γερμανική κυβέρνηση στη γωνία. Ένα ονόματι κούρεμα, θα είχε γι' αυτούς τεράστιο πολιτικό κόστος, καθώς θα τους κατηγορούσαν ότι φόρτωσαν πάλι τα λερωμένα των ελληνοάπλυτων στον Γερμανό φορολογούμενο.

Δεν έχει άδικο. Ο Σουν Τζου έλεγε πως αν θέλεις να νικήσεις με τις μικρότερες δυνατές απώλειες, πρέπει οπωσδήποτε ν' αφήσεις μια διέξοδο διαφυγής στον αντίπαλο, μην τον κάνεις ν' αγωνιστεί για τη ζωή του, με νύχια και με δόντια. Δεν χρειάζεται Κινέζικη φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς, πόσο επικίνδυνο είναι ένα λιοντάρι εγκλωβισμένο σε αδιέξοδο.

Υπάρχει άραγε λύση σ' αυτό; Φυσικά και υπάρχει. Ο Βαρουφάκης ανοίγει τα χαρτιά του, στο εσωτερικό μέτωπο: "Με άλλα λόγια, να προτείνουμε μια τεχνική μετατροπή του χρέους μας που να συνιστά, επί της ουσίας, ένα σημαντικό κούρεμα αλλά που θα επιτρέψει στον κ. Σόιμπλε να το ονομάσει κάπως αλλιώς." Ύστερα αναπτύσσει ένα εκτενές παράδειγμα, που καλά θα κάνουν όλοι να διαβάσουν.

Ο Βαρουφάκης έχει ξεκινήσει κιόλας τη διαπραγμάτευση. Στο εσωτερικό, έχει προειδοποιήσει για τις κινήσεις του, όποιον έχει μάτια να δει. Στο εξωτερικό, καλό είναι να τις μάθουνε όταν θα είναι η κατάλληλη στιγμή. Όπως έχει ο ίδιος δηλώσει, "πάντα υπάρχει ένα ποσοστό προσποίησης, πριν από κάθε διαπραγμάτευση". Το πλάνο έχει τεθεί σ' εφαρμογή κι ο τρόπος χειρισμού, εάν βλέπω καλά και δεν μ' έχει τυφλώσει η άπελπις ελπίς, φανερώνει πως βαδίζουμε σε καλό δρόμο. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβε την εξουσία με βήμα σταθερό και τρόπο οργανωμένο, που αληθινά γεννάει σιγουριά, πρωτόφαντη για ελληνική κυβέρνηση, όσα χρόνια παρακολουθώ τις εξελίξεις. Το πόσο καλά θα πάει, εξαρτάται από την ψυχραιμία, το ατλαντιστί λεγόμενο poker face, την μεθοδική προσπάθεια και την αποφασιστικότητα. Πρέπει όμως να κάνουμε κι εμείς απ' την πλευρά μας, εκείνο που μας αναλογεί.

Μόλις απαλλαγήκαμε από την χειρότερη κυβέρνηση του μεταπολιτευτικού κυνοβουλευτισμού, που όχι μονάχα αλλοίωσε το νόημα του όρου, αλλά και την ορθογραφία του. Ας δείξουμε εμπιστοσύνη στην κρίση μας και στην επιλογή μας, στον εαυτό μας τελικά, έστω για μια φορά στην άχαρη ζήση μας. Ν' αφήσουμε τους ανθρώπους που ανέλαβαν την εντολή μας, να τη φέρουν σε πέρας αταλάντευτα και θαρρετά. Με κριτικό πνεύμα, αλλά χωρίς προπέτεια, δίχως βιαστικές κρίσεις, χωρίς αλαλαγμούς. Ο καιρός γαρ εγγύς (αυτά τα θεολογικά τα γράφω μπας και συγκινήσω κανέναν του ΚΚΕ, συμπαθάτε με). Πολύ σύντομα θα μάθουμε τους σκοπούς τους και θα μετρήσουμε τις δυνάμεις τους. Εάν είναι τόσο ηλίθιοι, ώστε να φορτωθούν ολάκερο το όνειδος του σάπιου πολιτικού συστήματος της Μεταπολίτευσης, για χάρη μερικών μηνών εξουσίας, εδώ είμαστε και θα το δούμε.

Πρώτα όμως θα δούμε κι έπειτα θα κρίνουμε...