Ο Πόλεμος του Ενός



Θα 'θελα να 'χα έναν θεό να τον λατρεύω
Θα 'θελα να 'χα έναν εχθρό να τον μισώ
Να βρει η ζωή μου κάποιο νόημα στη μάχη
μα δεν υπάρχει, μα δεν υπάρχει...

Κι αυτός ο πόλεμος ποτέ δεν θα χορτάσει
Ούτε κι η πείνα του αιώνιου θεατή
Να 'χα μια κάμερα σαν βγαίνω μες στην πόλη
κι ένα πιστόλι, ένα πιστόλι!

Ψάχνει έκφραση να βρει
ο γκρίζος μου εαυτός
Σακάτης και κουφός
παλεύει μοναχός.
Πού να ξεσπάσω την οργή;
Ποιοι να 'ναι αυτοί
που με νικήσαν;
Ο Πόλεμος του Ενός
Ήρωας του Μηδενός
Για πάντα θα κρατήσει
Απόλυτος κι ωμός...

Το είδωλό μου στον καθρέφτη θ' αγαπήσεις
και την εικόνα σου  τρελά θα ερωτευτώ
Ευτυχισμένοι όπως στις διαφημίσεις
Θα συνηθίσεις, θα συνηθίσεις...

Στην τηλεόραση θα δεις το θάνατό σου
και τη ζωή σου να περνά μπρος στο γυαλί
Χιλιάδες μάτια σε βιάζαν στην οθόνη
κι ήσουνα μόνη, ήσουνα μόνη!

Ψάχνει έκφραση να βρει
ο γκρίζος μου εαυτός
Σακάτης και κουφός
παλεύει μοναχός.
Πού να ξεσπάσω την οργή;
Ποιοι να 'ναι αυτοί
που με νικήσαν;
Ο Πόλεμος του Ενός
Ήρωας του Μηδενός
Για πάντα θα κρατήσει
Απόλυτος κι ωμός...

Θα 'θελα να 'μουνα κουτός για να πιστεύω
Θα 'θελα να 'μουνα σοφός για ν' αγαπώ
Να 'χα ένα ψέμα να πιαστώ
και κάποια αλήθεια ν' ασπαστώ
Να 'χα ένα ψέμα, να μοιραστώ...


(Ο Πόλεμος του Ενός ήταν τραγούδι της Παράκρουσης, γραμμένο το 2002. Οι στίχοι γράφηκαν πάνω στο riff της κιθάρας του Άκη Δεγρέ)

Σχόλια

  1. με το βαθμο του δουλου με προικιζουν
    ολες της εμπειριες μου οριζουν
    απο μικρο τρομαζουν τα ονειρα μου
    με ψεμματα γεμιζουν τα μυαλα μου

    με αλυσιδα δενουν τον λαιμο μου
    ελευθερο δεν θεν το σκεπτικο μου
    γονατιστο και υπακουο με λενε
    απο τα γελια ολη μερα κλαινε

    μα η φλογα που χω εγω ποτε δεν σβηνει
    απο νερο ξεκινησε και εκεινη
    την αλυσιδα μου τη χαλαρωνω
    στης ολυμπιας τον βωμο ξαπλωνω

    θα τρυγιρνω θα παιζω με παιχνιδια
    που εχουνε της φυσης τα στολιδια
    ορθια αν σταθω απεναντι στα πρεπει
    θα καμαρωνει ο ηλιος που με βλεπει

    με καθε ασκηση θα δυναμωνω
    θα αρχισω τον βαθμο μου να ξηλωνω
    θα βγαλω του λαιμου της αλυσιδες
    φυλλα ελιας που γινανε λεπιδες

    καποιοι πιστευουν οτι ειναι πλακα
    τσιγαρα αναβουνε μπηκαν στη φακα
    με το βαθμο του δουλου συνεχιζουν
    γιατι δεν ξερουν ετσι τους οριζουν

    ελευθεροι ολοι τους μπορει να νιωθαν
    μα το βαθμο τον εχουνε στην πορτα
    δεν επαψε το συμπαν να μιλαει
    και με την φλογα την ζωη φιλαει

    ελευθερους μας θελει στο πλευρο του
    καθε παιδι παιδι ειναι και δικο του

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου