Γεννηθήτω Άνθρωπος

Στην ουσία δεν έχει ακόμη γεννηθεί...

Τα πνευμόνια του είναι ακόμη γεμάτα απ' την αρχέγονη θάλασσα· δεν έχει ανασάνει ακόμη τον αέρα, δεν έχει νιώσει τον μεγαλύτερο πόνο που αισθάνεται ένας άνθρωπος σ' όλη του τη ζωή, τον μέγιστο Τρόμο και την Οδύνη, που σηματοδοτοδοτούν ανεξίτηλα την Ύπαρξη. Στο επόμενο δευτερόλεπτο αρχίζει να μετρά ο χρόνος αντίστροφα κι η αδυσώπητη μάχη της Επιβίωσης λαμβάνει χώρα, στην αιματοβαμμένη αρένα της σκληρής Πραγματικότητας...

Οριακή στιγμή, ένα λεπτό όριο ανάμεσα στη Γαλήνη και στην Καταιγίδα, στη Μακαριότητα και στην Εμπειρία, στην Άγνοια και την Επίγνωση, στην Αθωότητα και στην Ενοχή. Η στιγμή που η Ψυχή κρατάει την ανάσα της, αποφασισμένη ν' αναμετρηθεί με την ατέλεια της Ύπαρξης.

Καλωσόρισες στον κόσμο μας Ξένε και Ανώνυμε. Είθε το Χάος να σ' ευλογήσει να γίνεις Μέγιστος και Κανένας...



(η φωτογραφία είναι του χειρουργού μαιευτήρα Dr Άρη Τσιγκρή)